Η ιστορία του ξεκινά στο μεταίχμιο του 19ου με τον 20ό αιώνα.
Το Σεπτέμβριο του 1899, στα πρώτα μεταοθωμανικά χρόνια, η βαυαρέζα πιανίστα Λίντα φον Λόττνερ ιδρύει το Ωδείο Λόττνερ. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1903, συμβάλλεται με τον Μουσικό Σύλλογο “Απόλλων”, του οποίου πρόεδρος ήταν ο Κλεάνθης Ζάννος κι εκδίδουν το πρώτο στην Ελλάδα μουσικο-ιστορικό περιοδικό με τον τίτλο “Απόλλων”.
Από το Ωδείο Αθηνών αποχωρεί τον Ιούνιο του 1919 μια ομάδα καθηγητών με επικεφαλής τον Μανώλη Καλομοίρη και τρεις μήνες αργότερα, στις 4 Σεπτεμβρίου, ιδρύει το Ελληνικό Ωδείο, καταβάλλοντας αποζημίωση στην επιχείρηση Λόττνερ.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΩΔΕΙΟ
Το πρώτο καταστατικό του Ελληνικού Ωδείου, με τις υπογραφές των ιδρυτών Μανώλη Καλομοίρη, Νίνας Φωκά, Αύρας Θεοδωροπούλου, Θησέως Πίνδιου, Κούλας Παπαδιαμαντοπούλου, Ήβης Πανιά, Λέλας Λέλη, Ειρήνης Σκέπερς και Ηλέκτρας Γεωργά, εγκρίθηκε από το Υπουργείο Εκκλησιστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως έγινε με τους νόμους 1381 και 2384 του 1920, βάσει των οποίων οι απόφοιτοι του Ελληνικού Ωδείου διορίζονται ως Διδάσκαλοι Ωδικής και Ενοργάνου Μουσικής στο Δημόσιο και τον Ιδιωτικό Τομέα.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΩΔΕΙΟΥ
Μανώλης Καλομοίρης (1919 – 1926)
Θησεύς Πίνδιος ( 1926 – 1934)
Κωνσταντίνος Σφακιανάκης ( 1934 – 1946)
Μάριος Βάρβογλης ( 1947 – 1967)
Αντίοχος Ευαγγελάτος ( 1967 – 1973)
Γεώργιος Γεωργιάδης ( 1973 – 1980)
Κωστής Γαϊτάνος ( 1980 – 1998)
Άλκης Μπαλτάς ( από το 1998)
